Muzeum w Gostyniu oraz firma Thunder zapraszają na prelekcję Michała Radajewskiego „Werwolf – fakty i mity” w piątek, 9 maja 2025 roku o godz. 18.00 w sali konferencyjnej Muzeum. Wstęp wolny. Werwolf (z niem. „wilkołak”) – niemiecki plan dywersji i walki partyzanckiej na ziemiach utraconych przez III Rzeszę po 1943 roku. W lecie 1943 roku Heinrich Himmler zorganizował tajną naradę z udziałem kilku ministrów III Rzeszy i wyższych oficerów SS. W czasie narady powstał plan „W-II” (Werwolf) zakładający potrzebę szerzenia dywersji na tak zwanym płytkim zapleczu nieprzyjaciela, w razie zaistnienia konieczności odwrotu armii niemieckiej. Głównym twórcą tego przedsięwzięcia był Reinhard Gehlen. Opracował on projekt struktury podziemnej organizacji wzorowanej na polskim ruchu oporu. Na przełomie lat 1944 i 1945 rozpoczął się werbunek starannie dobranych ochotników, a następnie szkolenia w specjalnych ośrodkach przygotowawczych we Wrocławiu, Nysie, Cieszynie, a także w Hanowerze i Ahlbecku. Ukończyło je około 1300 osób, które w założeniu miały być dowódcami i specjalistami tworzących się już w tym okresie w terenie grup dywersyjnych. Po kapitulacji Niemiec w maju 1945 roku niewielka część ludności zdecydowała się wracać w rodzinne strony. Trwało to do czerwca, zanim nie zamknięto granicy na Odrze. Wśród tych Niemców, którzy nie uciekli przed frontem oraz wśród powracających byli członkowie Werwolfu, wierni rozkazom mimo kapitulacji sił III Rzeszy. Poszczególne grupy miały charakter wojskowy, wojskowo-cywilny lub tylko cywilny. Pohitlerowska działalność, w mniejszym lub większym stopniu objęła swoim zasięgiem ówczesne województwa: szczecińskie, opolskie, bydgoskie, wrocławskie, olsztyńskie, gdańskie, katowickie, zielonogórskie i koszalińskie. Ostatnie niemieckie grupy leśne działały do początków 1947 roku. Na Dolnym Śląsku do sabotaży i dywersji sporadycznie dochodziło jeszcze w 1948 roku. Fakt działalności Werwolfu na tak dużą skalę kwestionuje Maciej Bartków w swoich książkach Werwolf na Górnym Śląsku oraz Werwolf. Propaganda PRL, sugerując, że przeważająca większość informacji na temat Werwolfu była fikcją stworzoną przez propagandę PRL w celu zastraszenia społeczeństwa, uzasadnienia brutalnego charakteru działań polskich organów bezpieczeństwa oraz dezawuowania polskich powojennych struktur niepodległościowych poprzez oskarżanie ich o współpracę z Werwolfem.
