Otwarcie wystawy fotograficznej „Polacy na Żytomierszczyźnie – wczoraj i dziś” odbyło się w sobotę, 7 października 2017 roku. W uroczystości uczestniczyli goście honorowi – Polacy mieszkający na stałe w Żytomierzu: Walentyna Jusupowa i Zygmunt Wenglowski. Na ekspozycji zaprezentowano blisko 80 zdjęć ukazujących dawne i obecne życie Polaków w tej części Ukrainy. Ponadto odbyło się ponad godzinne spotkanie w sali konferencyjnej z płk. Zygmuntem Wengłowskim – polskim weteranem II wojny światowej, a dziś prezesem Stowarzyszenia weteranów Wojska Polskiego Żytomierszczyzny. W otwarciu wystawy uczestniczyli m.in.: Eugeniusz Kruk – wiceprzewodniczący Rady Miejskiej w Gostyniu, Grzegorz Skorupski – zastępca burmistrza Gostynia, Przemysław Pawlak – dyrektor Biblioteki Publicznej Miasta i Gminy w Gostyniu, Alojzy Smyczyński – prezes Związku Więźniów Politycznych Okresu Stalinowskiego Oddział Gostyń, dr Zbigniew Kulak i dr Paweł Kasztelan. Ekspozycja czynna będzie w gostyńskim Muzeum do 31 października 2017 roku.Partnerami Muzeum w organizacji ekspozycji są: Gmina Gostyń, Dom Polski w Żytomierzu i Studencki Klub Polski w Żytomierzu. Oba polonijne podmioty działają przy wsparciu Fundacji „Pomoc Polakom na Wschodzie” i Stowarzyszenia „Wspólnota Polska”.
Zygmunt Wengłowski urodził się w 1925 roku w miejscowości Soroczeń w obwodzie Żytomierskim. Rodzice prowadzili średnie chłopskie gospodarstwo. Ojciec wiosną 1930 roku został aresztowany i wysłany na Syberię. Po sfabrykowanej zarzutach bez sądu został skazany na karę śmierci. Wyrok przez rozstrzelanie wykonano 26 marca 1938 roku. Zygmunt uczył się w polskiej szkole, niemieckiej i ukraińskiej. W 1941 roku ukończył pierwszy kurs technikum mechanicznego w Żytomierzu. Wiosną 1944 roku na ochotnika zgłosił się do Armii Polskiej w ZSRR. W składzie swej jednostki samochodowej szedł przez Bug, Chełm, Lublin, wzdłuż Wisły i uczestniczył w walkach na przyczółku warecko-magnuszewskim (sierpień 1944 roku). W listopadzie 1944 roku został skierowany na szkolenie do Oficerskiej Szkoły Broni Pancernej w Chełmie. Był podchorążym w plutonie szkolenia dowódców ciężkich dział samochodowych szkolnego dywizjonu. Po zakończeniu wojny pozostał w wojsku jako oficer czołgista. Pełnił służbę w Poznańskim Okręgu Wojskowym. W końcu 1946 roku skierowano go do Akademii Wojskowej Broni Pancernej w Moskwie. W 1949 roku zaproponowano mu zmianę obywatelstwa. Tak stał się obywatelem ZSRR. Zakończył studia i ponad 20 lat służył na inżynieryjno-technicznych stanowiskach w wojskach pancernych. Ostatnim stanowiskiem, które pełnił w stopniu pułkownika była funkcja zastępcy naczelnika Wyższej Szkoły Broni Pancernej w Uljanowsku 1967-1975). Po zakończeniu służby pracował w zakładach wojskowych w Uljanowsku i Mytiszczi pod Moskwą. W 1990 roku wrócił do Żytomierza. W 1997 roku został wybrany prezesem Stowarzyszenia Kombatantów Wojska Polskiego na Żytomierszczyźnie.
