Urodził się 28 stycznia 1862 roku w Pleszewie jako syn Aleksego (nauczyciel i burmistrz w Środzie Wlkp.) i Cecylii z Wabnerów. W sierpniu 1846 roku założył tam Towarzystwo Strzeleckie. W powstaniu 1846 roku walczył w oddziale Ludwika Mierosławskiego, za co dostał się do niewoli pruskiej. W procesie moabickim skazany został 17 listopada 1847 roku na dożywotnie więzienie i utratę szlachectwa. Oswobodzony w czasie Wiosny Ludów, przybył do Pleszewa, gdzie objął stanowisko sekretarza sądu.
Kazimierz uczęszczał w latach osiemdziesiątych do Gimnazjum św. Marii Magdaleny w Poznaniu, przyjaźnił się tam z Janem Kasprowiczem. Po zdaniu w 1883 roku matury studiował filologię na uniwersytecie w Getyndze oraz medycynę w Lipsku, studiów jednak nie ukończył. Osiedlił się na Śląsku i pracował jako aptekarz w Mikołowie. W latach dziewięćdziesiątych przeniósł się do Gostynia i wybrany został na przewodniczącego Rady Miejskiej. Rozwinął w Gostyniu szeroką działalność społeczną i handlową. W roku 1898 zakupił parcelę przy ul. Św. Ducha (obecnie 1 Maja), gdzie wybudował dwupiętrową kamienicę. Otworzył tu, jako niedoszły aptekarz, drogerię. Był bardzo użytecznym w rozwoju społecznym, jako członek organizacji Towarzystwa Przemysłowego, później w komitecie wyborczym jako radny miasta.
W 1900 roku był sekretarzem Towarzystwa Przemysłowców w Gostyniu, a od marca do czerwca 1896 roku prezesem tej organizacji. Uczestniczył w posiedzeniach odbywających się w sali Hotelu Francuskiego, gdzie omawiał sposoby rozwoju życia gospodarczego miasta, szerzenia edukacji kupieckiej jako ważnego sposobu na likwidację biedy wśród społeczności miasta. Nie obca mu była działalność polityczna. Brał udział w zgromadzeniach powiatu gostyńskiego – również jako sekretarz Komitetu Wyborczego powiatu gostyńskiego. Przemawiał na wiecach wyborczych występując przeciwko wprowadzanym pruskim ustawom ograniczającym prawa Polaków. Na zgromadzeniu w styczniu 1904 roku przemawiał takimi słowami: Walne zgromadzenie obywateli powiatu gostyńskiego przyjęło z politowaniem i największem oburzeniem wieść, że wielki odłam narodu niemieckiego podsuwa swemu rządowi myśl, aby z pogwałceniem konstytucyi wyjąć Polaków z pod prawa i odebrać im możność dochodzenia praw swoich i protestowania na krzywdy im wyrządzone w ojczystym języku.
Był członkiem rady nadzorczej i jednym z patronów Towarzystwa Młodzieży Polsko-Katolickiej w Gostyniu. Dla członków towarzystwa wygłaszał odczyty i wykłady w sali gostyńskiej szkoły elementarnej dla …oddania młodzieży zdrowej oświaty i wychowania moralnego.
W 1905 roku zamieszkał w Poznaniu. Pracował tam jako pomocnik aptekarski w aptece „Zielonej” przy ul. Wrocławskiej, a następnie „Pod Białym Orłem” przy Starym Rynku. Uczestniczył w zebraniach patriotycznych z udziałem m.in. ks. Antoniego Stychla, posła do Landtagu, oraz Karola Rzepeckiego, księgarza i współwłaściciela poznańskiego tygodnika „Praca”. Podczas kampanii wyborczych do Raichstagu i Landtagu występował na wiecach jako rzecznik sprawy polskiej. W Poznaniu rozwinął swoje zainteresowania literackie. W tamtejszej prasie, m.in. w „Pracy”, „Orędowniku” i „Łowcy Wielkopolskim” ogłaszał artykuły i wiersze. Prawdopodobnie był jednym z założycieli dwutygodnika „Tęcza”, pisma …dla sztuki, literatury i humoru..., ukazującego się w latach 1902-1918. Na jego łamach publikował tłumaczenia z literatury niemieckiej, m.in. poezji J.W. Goethego, F. Schillera i H. Heinego. W roku 1907 na posiedzeniu Wydziału Historyczno-Literackiego Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk (PTPN) przedstawił fragment swojego tłumaczenia Fausta Goethego. Był członkiem korespondentem PTPN i TPSP w Krakowie a także współautorem Albumu Stowarzyszenia Artystów (Poznań 1912). Miłośnik teatru. Przed wybuchem pierwszej wojny światowej współpracował z poznańskim Teatrem Polskim. W 1914 roku opublikował w Poznaniu swój przekład pierwszej części Fausta.
Interesował się też naukami przyrodniczymi. Na jednym z zebrań Wydziału Przyrodniczego PTPN wygłosił referat: Teoria Arrheniusa o powstawaniu życia organicznego na ziemi w świetle krytyki. Kolekcjonował minerały, swoje zbiory przekazał poznańskiemu Muzeum Przyrodniczemu.
Chorował na gruźlicę, zmarł 3 stycznia 1915 roku w Poznaniu.
W małżeństwie (od 1891 roku) z Seweryną Igler miał Kazimierz pięcioro dzieci. Synów Aleksego (ur. Gostyń 29.11.1892), od czasu drugiej wojny światowej emigranta w USA osiadłego w Chicago, Władysława Teodora (ur. Gostyń 17.01.1896) – urzędnika, po 1945 roku mieszkającego w Jeleniej Górze, Rogera Ludwika (ur. Gostyń 27.07.1901), Zbigniewa (ur. Poznań 1906 – zm. przed 1963) oraz córkę Alinę Cecylię (ur. Gostyń 22.06.1897). Jego dwoje dzieci zmarło: Alina (ur. 1896. Gostyń zm. 2.01.1901) oraz bezimienne, które przeżyło kilka godzin z dnia 9.05.1900 r.
Rękopisy jego prac, m.in. tłumaczenie drugiej części Fausta i tragedii H. Kleista Penthesilea zaginęły.
Biogram autorstwa Elżbiety Orman opublikowany w Polskim Słowniku Biograficznym, uzupełniony przez Kazimierza Gerarda Strzyżewskiego – prawnuka.
